کنکور مزایایی دارد که آدم را تا عرش اعلا بالا می‌برد، و معایبی دارد که او را به ته درۀ نیستی سقوط می‌دهد! اول مزایای کنکور را برمی‌شماریم، و بعد به سراغ معایب آن می‌رویم. از مزایای کنکور، آن باشد که کتاب‌هایی که سالیانی چند، در قفسۀ کتابخانه منتظر فرجی هستند تا به لطف خداوند از بایگانی دربیایند و توسط صاحبشان خوانده شوند، بالاخره خوانده می‌شوند. آن هم نه یک بار، بلکه چندین بار. و چنان زیر و رو می‌شوند که تا فیها خالدون مطالبشان بیرون کشیده شود و نکته‌ای از مطالبشان از قلم نیفتد. و لازم به گفتن نیست که با به حقیقت پیوستن آرزوی خواندن این کتاب‌ها، دانشی بسیار نصیب صاحب حقیرشان می‌شود. که این خود عیشی است وصف ناشدنی اما در باب معایب کنکور اگر بخواهم بگویم، تکرار مکرراتی بیش نیست. چرا که امروز تقریباً جوانی نیست که درگیر این مصیبت نشده باشد و زجر نشستن پشت میله‌های کنکور را نچشیده باشد. زیرا این امتحان، امتحانیست بس ناجوانمردانه. چرا که معیار سنجش دانش دانشجو یا دانش‌آموز در آن، نه میزان دانش او، بلکه میزان حفظیات اوست. حفظیاتی که باید در مدت زمانی بسیار کوتاه از حافظۀ او به روی برگه منتقل شوند. و شما می‌دانید که برای یک دانشجو، انتظار برای عبور از چنین امتحانی برای رسیدن به رشتۀ مورد علاقه اش، همانقدر زجرآور است که گرسنه‌ای در فاصلۀ کمی از غذای مطبوع و دلچسبی نشسته باشد، اما دست به آن نتوان زد! حال شما بگویید، این کنکور رطب شیرین دلچسب است، یا زهر مار زنگی؟
